Słownik
REJESTRACJA:
15 844 88 33
czyli o czym oni mówią?
Często siedząc na fotelu i słysząc rozmowy personelu w niby to polskim języku, pacjent zastanawia się co też czeka go za moment.
Czy słysząc o augmentyzacji wyrostka zębodołowego należy kątem oka ocenić odległość dzielącą fotel od drzwi ?…
Czy Admira to marka hiszpańskich gitar (i kto będzie grał) ?…
Dlatego też, aby słysząc o metodzie kanapkowej nie nastawiać się na poczęstunek (tym bardziej, że ktoś już zapina Wam serwetkę wokół szyi) przygotowaliśmy dla Państwa słowniczek, z którym warto się zapoznać:
Materiał kompozytowy do wypełnień ubytków, w którym został wyeliminowany tzw. skurcz polimeryzacyjny, dzięki czemu nowe wypełnienie jest niezwykle szczelne.
W przypadku zbyt zanikłego wyrostka w który wszczepiony ma być implant stosujemy jego poszerzenie za pomocą materiałów kostnych.
Zakładanie na powierzchnie zębowe (szczególnie na licowe) elementów biżuteryjnych w postaci złotych emblematów, listków czy oprawionych kamieni szlachetnych w celach ozdobnych.
Zbyt mocne zaciskanie zębów, zgrzytanie nocne prowadzące w konsekwencji do nadmiernego ścierania zębów.
Materiał w postaci żelu wykorzystywany do usuwania próchnicy z ubytków bez pomocy wiertarki dentystycznej. Jest koloru niebieskiego, posiada intensywny zapach, a w ubytku próchnicowym zmienia kolor na mętny.
Dziedzina stomatologii zajmująca się usuwaniem zębów oraz skomplikowanymi czynnościami prowadzącymi do eliminowania tzw. zmian okołowierzchołkowych lub torbieli.
Bardzo trudna ekstrakcja wymagająca powolnego usuwania zęba w wielu fragmentach
Nowoczesny materiał, który łączy właściwości kompozytów (twardość, polerowalność) oraz glassionomerów (odporność na wilgoć, wydzielanie fluoru). Najczęściej stosowany do wypełnień ubytków przydziąsłowych oraz odsłoniętych szyjek.
Dziedzina stomatologii zajmująca się leczeniem kanałów zębowych.
Materiały do wypełnień bardzo trudnych ubytków próchnicowych. Materiały glassionomerowe są bardzo odporne na wilgoć a ich najważniejszą cechą jest wydzielanie fluoru.
Materiał do szczelnego wypełniania kanału zęba, po wcześniejszym usunięciu miazgi i opracowaniu kanału.
Usunięcie połowy zęba wraz z jednym z korzeni - pozostała część zostaje odbudowana za pomocą korony protetycznej.
Materiał kompozytowy do wypełnień ubytków próchnicowych o bardzo dobrych właściwościach estetycznych i wytrzymałościowych.
Dziedzina stomatologii zajmująca się uzupełnianiem ubytków w uzębieniu za pomocą różnego typu implantów zębowych wszczepianych do kości.
Głębokie oczyszczenie korzeni zębowych (najczęściej przy chorobach przyzębia) za pomocą metod chirurgicznych (odseparowujemy dziąsło i czyścimy co daje wspaniałe efekty terapeutyczne).
Materiały łączące cechy kompozytów (twardość i niewielka ścieralność) oraz glassionomerów (niewielka wrażliwość na wilgoć i uwalnianie fluoru - zapobiega to powstawaniu tzw. próchnicy wtórnej).
Korona wykonana na przeziernej czapeczce z tlenku glinu, na którą to zostaje napalona porcelana, co daje fantastyczny efekt estetyczny (jest całkowicie przezierna!).
Zastosowanie w trakcie leczenia ubytków próchnicowych opatrunku z tlenku cynku zmieszanego z eugenolem, który powoduje wzmacnianie pozostawionej tkanki.
Kosmetyczne pokrycie kompozytem (materiałem do wypełniania zębów), przebarwionej powierzchni zęba.
Materiał najczęściej używany do wypełniania ubytków próchnicowych.
Metoda wypełniania ubytków próchnicowych za pomocą dwóch lub trzech materiałów, które charakteryzują się różnymi właściwościami leczniczymi dzięki czemu skonstruowane z nich wypełnienie funkcjonuje znacznie lepiej niż tradycyjne.
Zjawisko wynikające z nieprawidłowego używania materiałów światłoutwardzalnych a polegające na tworzeniu się nieszczelności na styku wypełnienie - ząb. Powstaje gdy nakładana jest zbyt duża porcja materiału , która jest następnie utwardzana a zachodzące reakcje polineryzacji powodują zbyt duże skurczenie się porcji materiału w kierunku światła. Można tego uniknąć poprzez nakładanie wielu cienkich warstw wypełnienia do ubytku i częste ich naświetlanie lub używanie materiałów hybrydowych, które eliminują skurcz polimeryzacyjny.
Opatrunek tymczasowy zakładany w związku z odroczeniem leczenia ubytku próchnicowego.
Dziedzina stomatologii zajmująca się leczeniem wad zgryzu za pomocą aparatów nakładanych na zęby (stałych lub zdejmowanych).
Dziedzina stomatologii zajmująca się leczeniem dzieci.
Dziedzina stomatologii zajmująca się leczeniem chorób przyzębia i paradontozy.
Dziedzina stomatologii zajmująca się uzupełnianiem ubytków w uzębieniu za pomocą protez, koron, mostów.
Rodzaj protezy ruchomej, całkowitej, która osadzona jest na filarach (implanty, odpowiednio spreparowane własne zęby pacjenta) dzięki czemu trzymanie się takiego rodzaju protez jest bardzo dobre.
Proteza protetyczna stosowana przy dużych brakach zębowych (nie osiada na błonie śluzowej więc nie powoduje stanów zapalnych dziąseł oraz ogranicza rozchwianie zębów).
Usunięcie jednego, chorego korzenia zęba trzonowego. Po okresie wygojenia (4-6 tygodni) możemy pozostały korzeń wykorzystać do odbudowy protetycznej.
Jest to gojenie tkanek przyzębia (np. po kiretażu), które prowadzi do zabliźnienia tkanki bez odtworzenia jej utraconej struktury (nie zostaje odbudowana kość - doprowadzamy do zaleczenia stanu zapalnego).
Operacyjne usunięcie zmian lub torbieli zlokalizowanych przy szczycie korzenia zęba.
Oczyszczenie zębów z osadu i kamienia.
Zjawisko zachodzące w większości materiałów światłoutwardzalnych polegające na zmniejszaniu się objętości polimeryzującej masy. Może to być powodem nieszczelności brzeżnej.
Gąbka nasycona preparatem powstrzymującym nadmierne krwawienie.
Dziedzina stomatologii zajmująca się leczeniem ubytków próchnicowych za pomocą wypełnień.
Silikonowa nakładka na zęby stosowana w leczeniu bruksizmu.
Rodzaj protezy szkieletowej z dodatkową szyną, która utrzymuje rozchwiane zęby u osób z paradontozą.
Unieruchomienie zębów stosowane w przypadku znacznego rozchwiania w przebiegu chorób przyzębia.
Materiał kompozytowy do wypełnień ubytków próchnicowych.
Otwarcie jamy zęba w przebiegu zapalenia nerwu zębowego.
Materiał glassionomerowy do wypełnień ubytków próchnicowych.
Wzmocnienie bardzo zniszczonych zębów pozbawionych koron, na które zakładamy korony porcelanowe.
Sztyft z włókna szklanego stosowany do kanału przy odbudowie złamanego zęba.
Wyrafinowane elementy do umocowywania protez do zębów.
Ząb który uzyskał ostateczną wielkość lecz w wyniku złego ustawienia lub braku miejsca nie może ustawić się w łuku zębowym. Ząb ten jest całkowicie skryty w kości szczęki.
Rodzaj znieczulenia do zabiegów stomatologicznych oraz implantologicznych polegający na wstrzyknięciu pod błonę śluzową niewielkiej ilości środka znieczulającego. Można wykonać je za pomocą igły lub strzykawki bezigłowej.
Narkoza. Zabieg znieczulenia ogólnego polega na wprowadzeniu pacjenta w stan całkowitego uśpienia (pacjent znajduje się w stanie nieświadomości). Dokonuje tego specjalista anestezjolog na życzenie pacjenta. Narkoza proponowana jest do szczególnie trudnych zabiegów, lub w przypadku niezwykle wrażliwych osób. Obecnie narkoza to zabieg bardzo bezpieczny!
Rodzaj znieczulenia do zabiegów stomatologicznych oraz implantologicznych polegający na wstrzyknięciu w bezpośrednią okolicę nerwu niewielkiej ilości środka znieczulającego.